:: naar mijn hart

Een groep bekende Vlaamsgezinde mensen heeft onder de naam 'Gravensteengroep' een manifest geschreven waarmee ze zich willen verzetten tegen het kannibalisme dat (extreem-)rechts pleegt op al wat Vlaams is. Dit is een initiatief naar mijn hart. Zelf verzet ik me er ook al lang tegen dat alles wat Vlaams is automatsich (door media én bevolking) met onverdraagzaamheid geassocieerd wordt. Enkele citaten uit het manifest.

"Dat een flink deel van de Vlaamse culturele wereld de intellectuele moed mist om deze analyse te maken, is onbegrijpelijk. Dat ze zich, samen met de oude Belgische elites, vastklampt aan een Belgische status-quo, is onaanvaardbaar. Dit zelfverklaard 'progressief Vlaanderen' stelt zich behoudsgezind op en dreigt de trein van de geschiedenis te missen."

"De taalgrens heeft hier in dit opzicht de kracht van een staatsgrens. Zo'n ruimtelijke afbakening impliceert bepaalde spelregels, nodig voor een gezond sociaal weefsel. Wereldwijd beschouwt men het namelijk als evident dat een immigrant, mits een aanpassingsperiode, zich inburgert door zich de taal van het nieuwe thuisland eigen te maken. Dit doet geen afbreuk aan de mensenrechten inzake godsdienst, culturele eigenheid of taalgebruik in de privé-sfeer. Laagopgeleide allochtone migranten doen deze inspanning met vrucht, terwijl veelal hoogopgeleide Franstalige inwijkelingen in Vlaanderen dit om principiële redenen niét blijken te doen, hierin gesteund door hun politici."

"De ondertekenaars van dit manifest vinden daarom dat elke discussie over sociaal-economische solidariteit onmogelijk wordt, indien men de politieke solidariteit, d.w.z. het wederzijds respect voor grens en ruimte niet eerbiedigt. Er is een ommekeer in de mentaliteit nodig bij de francofone politici: wij hoeven dit respect niet 'af te kopen'. De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is een toepassing van dat in de grondwet verankerd territorialiteitsbeginsel."

"Als een consensus over deze basisbeginselen wordt afgewezen, is elke discussie over staatshervorming zinloos. Noodgedwongen moeten we dan de nodige stappen zetten om de regio's als onafhankelijke staten deel te laten uitmaken van de Europese Unie."

Tussen de initiatiefnemers bevinden zich een aantal 'verrassende' namen: Etienne Vermeersch, Jan Verheyen, Peter De Graeve, Dirk Denoyelle en vele anderen. Ondertekenen, die handel!

:: proficiat!

:: meer of alleen Vlaanderen

Gisterenochtend mocht Tsjeven-orakel Eyskens (herinner u dat de man op 11 september 2001 de derde wereldoorlog voorspelde) nog eens opdraven in De Ochtend van Radio 1. Het ging uiteraard over de reeks over de formatiepogingen die dezer dagen in De Standaard verschijnt. Hij werd geïnterviewd door het kruim van de vaderlands(lievend)e journalistiek: Kathleen Cools. U begrijpt dat mijn ochtend al niet meer stuk kon.

Na een beetje gepalaver over hoe schandalig het wel was dat gelekt werd uit de gesprekken met de koning en de kritsiche bedenking dat de invloed van het koningshuis wel heel erg klein aan het worden is, dacht Kathleentje de schuldige te hebben gevonden: N-VA, de kartelpartner van CD&V.

Niet alleen beschuldigde het journalistieke wonder de partij ervan erg graag lekken te organiseren (waar zij al journaliste wel van leeft, maar kom), maar ook vond ze dit de ideale gelegenheid om nog maar eens een aanval in te zetten op de N-VA. "Wat doet een partij die het einde van België wil op een onderhandeling over een Belgische regering", liet ze zich ontvallen. Eyskens, net als Van Rompuy een exponent van de oude 'staatsdragende' CVP, ging daarin mee en zei dat zelf ook niet te begrijpen.

Wel, mevrouw Cools en mijnheer Eyskens, de N-VA neemt deel aan deze onderhandelingen om de staat te hervormen. Ik weet niet hoe zij het zien, maar naar mijn bescheiden mening kan je iets enkel hervormen door er zelf deel van uit te maken. Een onafhankelijk Vlaanderen loopt over meer Vlaanderen. Stapsgewijs.

Of zijn we een nieuw cordon aan het leggen: Vlaams Belang, N-VA en LDD mogen niet meer deelnemen aan federale onderhandelingen, omdat zij een onafhankelijk Vlaanderen willen. België blijft voorlopig bestaan bij de gratie van dergelijke onzin. En nog heeft Kathleentje het niet begrepen...

:: oh ironie

Afgelopen weekend hadden enkele vakbonden opgeroepen tot een betoging tegen de dalende koopkracht en de stijgende levensduurte. Die zou zaterdag in Brussel plaatsvinden. Op hetzelfde moment staakte een deel van het spoorpersoneel ten gevolge van de nieuwe dienstroosters. Gevolg: een deel van de vakbondsaanhang geraakt niet (tijdig) in Brussel voor de nationale actie.

Ik moet zeggen dat er een glimlachje op mijn gezicht verscheen toen ik dat bericht vernam. Is het niet ironisch dat de ene vakbondsactie ondermijnd wordt door de andere? Dat 'gemeenschappelijke vakbondsfront' bevat blijkbaar enorme gaten.

Een beetje zoals dat Franstalige front tegen de staatshervorming. Dat blijkt ook een ware gatenkaas te zijn. En Verhofstadt is intussen bezig met de vorming van een interim-regering (de zoveelste nieuwe politieke term sinds 10 juni), samengesteld uit verschillende kleuren aan beide kanten van de taalgrens.

Een formalisering van de verschillende politieke visies in de beide deelstaten. Ik ben eens benieuwd hoe nu oppositie gevoerd zal worden: links-Vlaanderen tegen links-Wallonië?
Dit land bestaat hoe langer, hoe minder. Ik had nooit gedacht dat Verhofstadt nog iets zou betekenen in de vorming van een Vlaamse staat. Maar kijk, de wonderen zijn de wereld niet uit.

En als zelfs Miss Belgique nu ook nog een handje wil helpen...

:: kathleentje toch...

Kathleen Cools, het journalistieke fenomeen dat meent dat een goed interview afgemeten wordt aan het aantal keer dat de geïnterviewde onderbroken wordt, heeft haar eigen mening over de Vlaamse eisen eens weergegeven. Het arme kind kan maar niet begrijpen hoe die dekselse Vlaamse politici, met vermetele extremisten als Bart De Wever op kop, afstand willen nemen van haar o zo lieve Waalse buurmeisje. Wat heeft dat franstalige kindje jou toch in godnaams misdaan, meneer De Wever?

Als dit het niveau is van de journalistieke "top" van onze openbare zender, is het droef met ons gesteld. Kathleentje Cools heeft er na al die jaren 'topjournalistiek' nog altijd duidelijk niets van begrepen. Ze is niet in staat om het ongetwijfeld sympathieke buurmeisje los te koppelen van een politieke en institutionele realiteit.

Waar het om gaat, mevrouw Cools, is dat je in België geen enkele beslissing meer kan nemen die niet communautair getint is. Letterlijk alles moet langs het slagveld van de taalgroepen passeren. En dát blokkeert België. Dát maakt dat de gemeenschappen uit elkaar groeien. Dát is de groeibodem voor de onafhankelijkheidsgedachte.

Geen enkele grens heeft er ooit voor gezorgd dat meisjes en jongens van beide zijde veel en graag met elkaar omgingen. Dat zal hier ook niet het geval zijn.

:: 'heb ik gelijk, of heb ik gelijk?'

Wat een opdoffer moet dat geweest zijn voor de praatgasten van de Zevende Dag vorige week, toen ze deze ochtend in Het Laatste Nieuws lazen dat de helft van de Vlaming een onafhankelijke staat wil.
Wat een streep ook door de rekening van hoofdredacteur Luc Van der Kelen (eveneens lid van B-Plus, zie eerder bericht). Hij orakelt nu al een paar weken dat het gedaan moet zijn met die starre Vlaamse houding. "De mensen willen dringend een regering. De mensen willen oplossing voor de sociaal-economische toestanden. Die staatshervorming beroert niemand", poogt hij ons geruime tijd wijs te maken.

Niet dus. Niet minder dan 70% van de Vlamingen heeft vertrouwen in Leterme (terwijl dat voor de verkiezingen telkens ongeveer 60% was). Bart De Wever wordt gezien als de beste onderhandelaar.

De Vlaming apprecieert dus het werk van het Vlaams kartel. Dat er geen regering gevormd wordt, ligt dus niet aan de houding van de onderhandelaars aan deze kant van de taalgrens. Deze enquête bewijst dat die houding gelegitimeerd is.

Een hart onder de riem voor de veel geplaagde De Wever en Leterme. Proficiat, heren.

:: De Morgen en Vlaams Belang: één strijd...

De berichtgeving over het (voorlopig) mislukken van de regeringsonderhandelingen is steeds meer aan het verschuiven. Waar het in het begin nog vooral de fout van de Franstaligen was, geven sommige kranten meer en meer N-VA de schuld. Die partij is niet geïnteresseerd in een regeerakkoord, ze zijn immers niet geïnteresseerd in het goed functioneren van België, dus -zo stelt dezelfde logica- doen zij er alles aan om tot een onbestuurbaar land te komen.

Ik heb daar, in alle bescheidenheid, toch een paar vragen bij. Als ik me niet vergis zit N-VA daar aan tafel als een onderdeel van het Vlaams kartel. Zij hebben de verkiezingen gewonnen met een gezamelijk programma. Dat programma is, hoewel sterk communautair getint, niet het N-VA-programma. N-VA heeft mandaat gekregen van de kiezers om dat programma uit te voeren, niet dat van hun eigen partij. En de N-VA-onderhandelaar is zich daar wel van bewust.

In haar opiniestuk van vandaag stel De Morgen-journaliste Liesbeth Van Impe dat de communautaire bocht er sowieso aankomt. Leedvermaak wordt dan het deel van het kartel, in de eerste plaats aangevuurd door Vlaams Belang.
Kan zijn, want die werkwijze is intussen bij die partij het handelsmerk geworden. Maar het zal mij ook benieuwen met welke scherpe pen De Morgen over het toekomstige akkoord zal schrijven. En ik vrees ook dat ze daarbij het onderscheid tussen partijprogramma en verkiezingsprogramma gemakshalve zullen vergeten.

:: B-plus historici

Volgens een enquête van het VRT-televisieprogramma Koppen ziet ongeveer 40% van de Vlamingen een onafhankelijk Vlaanderen zitten. Dat is, moet ik eerlijk toegeven, meer dan ik gedacht had. Ik had niet gedacht dat 40% van de Vlamingen zo rechtstreeks op die vraag bevestigend zouden antwoorden.
Dit sterkt mij in de overtuiging dat de werkelijke basis voor Vlaamse onafhanklijkheid nog groter is. Ik denk namelijk dat mensen eerder politiek-correcte antwoorden geven wanneer hen rechtstreeks, via een telefonische enquête, vragen worden gesteld. In het stemhokje sta je alleen en hoef je geen reactie te vrezen.

Wat me stoorde aan deze uitzending, was de zoveelste opvoering van oer-Belgicist Marc Reynebeau. De man werd aangekondigd als 'iemand die het kon weten, want hij heeft reeds boeken geschreven over België en is historicus'. Valt allen steil achterover van ontzag, want hier komt Reynebeau!

Voor de VRT-nieuwsredactie is het geen enkel probleem dat hij lid is van B-Plus, dat hij in ettelijke opiniestukjes in De Standaard de Vlaamse Beweging met de grond probeert gelijk te maken en dat hij in zijn boeken een meer dan gekleurde weerslag geeft van de Belgische werkelijkheid. Van objectieve journalistiek gesproken. Proficiat!

Een slim iemand zie me ooit herhaaldelijk: "Van mensen die in Congo geboren zijn, moet je altijd opletten." Terrecht.

:: asymmetrie

Een asymmetrische staatshervorming. Even moeten nadenken toch. Op het eerste zicht moest ik de critici gelijk geven: het idee alleen al moet wel het resultaat zijn van een veel te korte nachtrust na stevig doorzakken bij een te veel aan geestesverruimende dranken. Een ijlende schizofreen zou wellicht nog zinniger dingen uitkramen.

Het vergt enige intellectuele soepelheid om open te staan voor het idee. Het is immers niet zo slecht. Voorbeelden in het buitenland bewijzen dat het mogelijk is: Spanje, Verenigd Koninkrijk, Italië...

De essentie is het volgende: de deelstaten bepalen zelf welke bevoegdheden zij zelf willen uitoefenen en welke bevoegdheden zij bij de fedreale overheid wensen achter te laten. Als je een bevoegdheid bij de federale overheid wil laten, dan betaal je aan de federale oevrheid een vergoeding voor die dienstverlening. Wil je ze zelf uitoefenen, dan sta je ook in voor de financiële gevolgen van de organisatie ervan.

In wezen is dat een prachtig systeem: je neemt je bevoegdheid pas over wanneer je vindt dat je daar klaar voor bent. Tot die tijd betaal je de andere overheid voor de dienstverlening. Catalonië organiseert bijvoorbeeld zelf zijn onderwijs en draagt daar de financiële gevolgen voor. Andere gebieden in Spanje doen dat niet en betalen aan de Spaanse federale overheid een vergoeding voor de organisatie van hun onderwijs.

Enige (en in de Belgische constellatie cruciale) voorwaarde is fiscale autonomie voor de deelstaten: elke deelstaat moet kunnen instaan voor de inning van zijn eigen belastingen en voor het bepalen van de hoogte ervan. Dan kan dit werken.

:: zelfs Siegfried Bracke wil meer Vlaanderen

Als ik nu één journalist zou moeten opnoemen die België een zeer warm hart toedraagt, dan had ik Siegfried Bracke gezegd. De loge-man leek mij steeds iemand te zijn die elke roep om meer Vlaamse bevoegdheden maar een detail vond.
Maar kijk. Op zijn blog zegt Bracke in niet mis te verstane woorden dat ook hij veel voordelen ziet in meer Vlaamse autonomie. Hij zegt zelfs letterlijk dat hij in de feiten eigenlijk een separatist is.

"(...) Om dus maar te zeggen dat staatshervorming wél een discussiepunt is. Want hervormen in deze is de scheiding voorbereiden. Erg? Vind ik niet, nee. Ook ik ben feitelijk separatist, en, zoals allicht bekend, orangist. Maar ik vind wel dat we een beetje treffelijk uiteen moeten, met manieren. (...)"

Bravo, Siegfried! Nog iemand die tot inzicht is gekomen! In zijn stukje staat nog iets waar ik het volmondig mee eens ben en dat maar niet genoeg gezegd kan worden: Vlaams Belang is de beste garantie dat België er nog lange tijd zal zijn. Hen interesseert de Vlaamse staat dan ook helemaal niet.

"(...) Er is één element dat België wél samenhoudt: Het Vlaams Belang. Omdat niemand met die partij geassocieerd wil worden, is Vlaamse onafhankelijkheid nog een eind verwijderd. Vreemd hoe het Vlaams Belang zelf de grootste hinderpaal is om de eigen doelstelling te realiseren. Het cordon sanitaire als levensader voor de Belgische staat. (...)"

Een staatshervorming zal nooit de verdienste van het Vlaams Belang zijn. Integendeel. Het Vlaams Belang is verantwoordelijk voor de (onterechte) smet die hangt rond de Vlaamse Leeuw en elk streven naar meer Vlaamse bevoegdheden.

De heren en dames zijn bedankt. Ik verkies democratische Vlaams-nationalisten. Sarah Smeyers is er zo eentje. En als nu zelfs Siegfried Bracke vindt dat zij gelijk hebben, moet er écht wel iets van aan zijn, toch?