:: oh ironie

Afgelopen weekend hadden enkele vakbonden opgeroepen tot een betoging tegen de dalende koopkracht en de stijgende levensduurte. Die zou zaterdag in Brussel plaatsvinden. Op hetzelfde moment staakte een deel van het spoorpersoneel ten gevolge van de nieuwe dienstroosters. Gevolg: een deel van de vakbondsaanhang geraakt niet (tijdig) in Brussel voor de nationale actie.

Ik moet zeggen dat er een glimlachje op mijn gezicht verscheen toen ik dat bericht vernam. Is het niet ironisch dat de ene vakbondsactie ondermijnd wordt door de andere? Dat 'gemeenschappelijke vakbondsfront' bevat blijkbaar enorme gaten.

Een beetje zoals dat Franstalige front tegen de staatshervorming. Dat blijkt ook een ware gatenkaas te zijn. En Verhofstadt is intussen bezig met de vorming van een interim-regering (de zoveelste nieuwe politieke term sinds 10 juni), samengesteld uit verschillende kleuren aan beide kanten van de taalgrens.

Een formalisering van de verschillende politieke visies in de beide deelstaten. Ik ben eens benieuwd hoe nu oppositie gevoerd zal worden: links-Vlaanderen tegen links-Wallonië?
Dit land bestaat hoe langer, hoe minder. Ik had nooit gedacht dat Verhofstadt nog iets zou betekenen in de vorming van een Vlaamse staat. Maar kijk, de wonderen zijn de wereld niet uit.

En als zelfs Miss Belgique nu ook nog een handje wil helpen...

:: daar zijn ze weer...

Gisteren hebben de initiatiefnemers van 'Red de Solidariteit' hun 100.000 handtekeningen overhandigd aan toekomstig ex-premier Verhofstadt. Ik heb het op deze blog al een keer gehad over het bedriegelijke karakter van dat initiatief. Nu wordt deze kritiek haast nooit door onze Vlaamse media naar voor gebracht. Althans, tot voor kort was dat zo.

Gisterenochtend, in het Radio 1-programma "De Ochtend", zei Lisbeth Imbo aan de woordvoerder van de initiatiefnemers dat er een duidelijk verschil is tussen het opgeven van de solidariteit (titel van de actie) en de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd (inhoud van de actie). De woordvoerder kwam niet verder dan het herhalen van de vraag, maar dan in bevestigende woorden.

Mocht mijn computertechnische kennis zo ver reiken, ik zou hier het geluidsfragment in kwestie plaatsen. In elk geval wil ik langs deze weg Lisbeth Imbo feliciteren met haar kritische houding. Voor de eerste keer in alle berichtgeving over 'Red de solidariteit' hoorde ik een kritische stem. Een lichtpuntje...

:: schoenmaker (2)

Op aangeven van de twee grote vakbonden werd gisteren een petitie gelanceerd tegen 'de splitsing en voor de solidariteit in België'. Meteen werd het onding gretig ondertekend door "verrassende" namen als Walter Zinzen, Kristien Emmerechts, Wim Opbrouck, Kim Gevaert... Kortom, het voltallige BV-leger voelt zich geroepen om nog eens een lans te breken voor de status-quo in België.

Dat het initiatief vanuit de vakbondshoek komt, is weerom tekenend. Mijn standpunt daarover heb ik hier al eens weergegeven.
Deze keer gaat het nog een stapje verder. Deze keer hebben ze een kudde BV's verzameld, waarvan gehoopt wordt dat 'de mensen' zich ermee identificeren. Zo hopen ze druk uit te oefenen op de onderhandelaars.

Dat in de verschillende verkiezingsprogramma's staat dat de solidariteit tussen individuen en deelstaten niet ter discussie staat, hebben de vakbonden blijkbaar niet gezien. Dat elke onderhandelende partij dat ook luidop zegt sinds het begin van de campagne voor de federale verkiezingen én ook erna, hebben de vakbonden niet gehoord. Dat in de overvloedige opiniestukken hetzelfde wordt gezegd, is hen ook ontgaan.
Dus nog maar eens: die solidariteit stáát niet op het spel.

Maar waar is het hen dan wel om te doen? Het is genoegzaam bekend dat de vakbonden (voor hun leden) instaan voor de uitbetaling van de werkloosheidsuitkeringen. Zij ontvangen daarvoor gelden van de federale overheid. Een opsplitsing van de bevoegdheid werkgelegenheid (en een eventueel strengere Vlaamse opvolging van de werklozen) zou ervoor zorgen dat zij minder inkomsten hebben.
En hoe krijg je macht? Juist, door mensen afhankelijk te maken. En dat is het enige dat hen interesseert.

Ook sp.a pleit in zijn verkiezingsprogramma voor een regionalisering van het werkgelegenheidsbeleid. Op Groen! na pleit dus ELKE Vlaamse partij voor die regionalisering. Maar daar hebben de ondertekenende BV's wellicht nog niet over nagedacht.