:: oh ironie

Afgelopen weekend hadden enkele vakbonden opgeroepen tot een betoging tegen de dalende koopkracht en de stijgende levensduurte. Die zou zaterdag in Brussel plaatsvinden. Op hetzelfde moment staakte een deel van het spoorpersoneel ten gevolge van de nieuwe dienstroosters. Gevolg: een deel van de vakbondsaanhang geraakt niet (tijdig) in Brussel voor de nationale actie.

Ik moet zeggen dat er een glimlachje op mijn gezicht verscheen toen ik dat bericht vernam. Is het niet ironisch dat de ene vakbondsactie ondermijnd wordt door de andere? Dat 'gemeenschappelijke vakbondsfront' bevat blijkbaar enorme gaten.

Een beetje zoals dat Franstalige front tegen de staatshervorming. Dat blijkt ook een ware gatenkaas te zijn. En Verhofstadt is intussen bezig met de vorming van een interim-regering (de zoveelste nieuwe politieke term sinds 10 juni), samengesteld uit verschillende kleuren aan beide kanten van de taalgrens.

Een formalisering van de verschillende politieke visies in de beide deelstaten. Ik ben eens benieuwd hoe nu oppositie gevoerd zal worden: links-Vlaanderen tegen links-Wallonië?
Dit land bestaat hoe langer, hoe minder. Ik had nooit gedacht dat Verhofstadt nog iets zou betekenen in de vorming van een Vlaamse staat. Maar kijk, de wonderen zijn de wereld niet uit.

En als zelfs Miss Belgique nu ook nog een handje wil helpen...