:: j'y suis, j'y reste

Ik heb er in het verleden nog niets over geschreven, hoewel ik een aanzienlijk aantal keer de drang gevoeld heb dat wel te doen. Ik dacht dat het misschien wel zou beteren, maar dat doet het dus niet.
De afgelopen jaren is het enkel crescendo gegaan, met deze week een nieuw (voorlopig) hoogtepunt: Hoxha. En wat doet Onkelinx? Ze doet de hele zaak af als stemmingmakerij.

De naam is gevallen: Laurette Onkelinx, de zelfverklaarde onfeilbaarheid van de PS. Hoe is het toch mogelijk dat zo iemand aan het hoofd van de Belgische Justitie blijft, wanneer de schandalen (beter: flaters, wanbeleidsdaden) elkaar in een steeds sneller tempo opvolgen. Iemand met het kleinste beetje integriteit had zijn conclusies al lang getrokken en ontslag genomen.
Maar niet zo Princesse Laurette. Neen, zij is onfeilbaar. Het is toch allemaal haar schuld niet? Het is een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Voor de snelle vergeter volgt een kleine greep uit haar weldaden van deze legislatuur: de ontsnapping van Erdal, Murat Kaplan, 28 gevangenen in Dendermonde, het uitstapje van Mariusz O. en dan nu ook nog eens Hoxha.

Geen van deze feiten heeft haar aan het wankelen kunnen brengen. Nochtans is zij als minister politiek verantwoordelijk voor elk van die zaken. Maar Laurette trekt zich daar niets van aan.
Een aantal weken geleden -ik geloof dat het net na de ontsnapping van Kaplan was- verscheen in De Standaard een overzichtje van ministers die ontslag hadden genomen in de afgelopen jaren. Op één uizondering na waren dat allemaal Vlamingen. Blijkbaar hebben die toch een groter verantwoordelijkheidsgevoel (of meer arbeidsethos) dan hun Waalse collega's.
Want geef nu toe: het is toch niet normaal dat een minister na een dergelijke reeks van wanbeleid op post blijft? En intussen mag niemand kritiek uiten op Onkelinx.

Maar ik ben dan ook een separatist. Un homme dangereux!

:: de stad van de gemiste kansen

Onder het motto 'Knack covert je stad' maakt het weekblad in het zicht van de gemeenteraadsverkiezingen een dossier op over de verschillende centrumsteden in Vlaanderen. Deze week was het de beurt aan Aalst.

In de artikels (allen te vinden op de site van Knack) wordt een niet zo positief beeld geschapen van onze stad.
Eén van de meest onluisterende passages komt voor in het stukje waarin mensen van andere gemeenten onze stad bezoeken en hun indrukken weergeven. Aalst blijkt in de rest van Vlaanderen het beeld op te roepen dat de meeste van ons over de Borinage hebben.
Niet volledig onterecht, natuurlijk. Jarenlange politieke verwaarlozing werpt nu zijn vruchten af.

Een aantal kleine lichtpuntjes komen evenwel naar boven: Aalst is een aangename winkelstad met autovrije straten (uitbreiden!) en toffe terrassen op de Grote Markt.

Ik ben het absoluut eens met een aantal negatieve zaken die in de artikels aan bod komen:
1/ Aalst moet zijn infrastructuur oppoetsen: onderhoud en netheid van wegen en voetpaden moeten een prioriteit zijn (je moet maar eens met een rolstoel of een buggy door Aalst trekken)
2/ cultureel hinkt Aalst zwaar achterop. In Aalst mogen we fier zijn op figuren als Dirk Martens, Adolf Daens en Louis Paul Boon. Waarom hebben wij geen musea over die mensen? Ah! Juist! Een grote evenementenzaal is belangrijker (bemerk de naar cynisme afglijdende ironie van mijn woorden...)
3/ Aalst heeft een schat aan industrieel-historische sites (fabrieksgebouwen, arbeiderswoningen...) die staan te verkommeren. Er moet een beleid komen dat stimuleert om te investeren in de herwaardering ervan.

Deze morgen ging het in het radionieuws ook over de kwaliteiten die een goede burgemeester moet hebben. Erg verrassend kon je het resultaat niet noemen: een ploeg kunnen leiden, op lange termijn denken en integer zijn.
Ik ken de dames en heren van het Aalsterse schepencollege onvoldoende om te weten hoe ze op die eerste kwaliteit scoren, maar dat ze zwaar tekort schieten op de overige twee, mag intussen toch voor iedereen duidelijk zijn.

De radioreportage werd afgesloten met de boodschap dat we als kiezer zelf in handen hebben of we bestuurd willen worden door BV's en schone gezichtjes of door bekwame mensen. In optimistische buien droom ik soms dat laatste voor Aalst.

:: parels voor de zwijnen

Gisteren gezien in Ter Zake: een vrouw van middelbare leeftijd wordt naar het beleid van Verhofstadt gevraagd. In een onnavolgbare stijl geeft ze te kennen dat die man het al bij al nog niet zo slecht doet, waarna ze hem in één vlotte beweging door catalogeert onder de CD&V.
Even tevoor meldt een altijd ijverige Sigfried Bracke ons dat weldra het werk van de Belgische premier door de kiezer geëvalueerd zal worden.
Prachtig is dat: CD&V wint, omdat een kiezer denkt dat Verhofstadt het "al bij al nog niet zo slecht doet".

Nog een ander voorbeeldje: op de zaterdagmarkt staat een jongedame foldertjes uit te delen, waarop ze zichzelf en een medekandidate aanprijst voor de komende gemeenteraadsverkiezingen. Van (opnieuw) een iets oudere dame krijgt ze in een heftige (lees: kwade) reactie te horen dat het haar allemaal niet interesseert.

Ik begrijp dat niet: hoe kunnen verkiezingen je niet interesseren? Hoe kan het dat iemand niet stilstaat bij de manier waarop de maatschappij georganiseerd wordt? Hoe kan het dat het je niet interesseert door wie je bestuurd wordt?
Maar dat zijn dan net wél de mensen die eerst staan te roepen dat alles verkeerd gaat. Dat 'ze er allemaal niets van kunnen of van weten'.

Iemand die zich kandidaat stelt om op een lijst te staan, zou felicitaties moeten krijgen. Zo iemand zegt ideeën te hebben over de organisatie van onze samenleving en die te willen uitvoeren. Zo iemand blijft niet aan de kant staan kankeren, maar heeft (uitzonderingen niet te na gesproken) nagedacht over hoe het beter zou kunnen en durft het aan om met die ideeën naar buiten te komen. Zo iemand denkt de samenleving te kunnen verbeteren voor iedereen die erin leeft.

Of zoals een collega van mij onlangs zei: "Verkiezingen zijn eigenlijk parels voor de zwijnen." Misschien heeft hij wel gelijk.

:: ad merum usum

Ad merum usum. Voor zuiver gebruik. Een blog met pure nieuwtjes, ongezouten meningen en kristalheldere aanvullingen. Over alles, voor iedereen.

Een blog onderhouden lijkt mij een vrij tijdrovende bezigheid. In de komende weken en maanden zal ik bekijken of dit wel aan mij besteed is. Ik weet zeker dat ik meningen te over heb, dus daar zal het alvast niet aan liggen.

Ik ben nog niet helemaal vertrouwd met het medium. Zo vraag ik mij bijvoorbeeld af wat de slagkracht van een klein blogje is. Wie leest dit? Waarom? En vooral: hoe kom je hier terecht?
Misschien moeten we maar onmiddellijk een klein onderzoek uitvoeren. Ik vraag de zeer geëerde lezer om een antwoord op die vragen achter te laten in de comments.
Om het met mevrouw Protut te zeggen: "Willen we dat dan zo afspreken?"

Het zal mij benieuwen!