:: nooit voor woensdag

Oordeel nooit voor woensdag. Zo luidt de slogan van Knack. Zoals zovele lezers van het actualiteitsblad start ik mijn lectuur van de wekelijkse Knack ook achteraan, bij Bladspiegel. Koen Meulenaere bezit de gave om feit en fictie op een enorm geestige manier door elkaar te weven. Niet zelden is hij bovendien heel goed geïnformeerd over de kleine kantjes van de Wetstraat. Ik smul er elke week van.

Deze week is het alweer hilarisch:

"Wie nog wou meedingen naar de titel 'De grootste onnozelaar van het jaar', is te laat: Bart Somers heeft goud. En zilver en brons.
Volgens De Standaard heeft Somers Caroline Gennez op zijn knieën gesmeekt om met haar sp.a uit de regering te blijven, terwijl diezelfde dag Guy Verhofstadt hemel en aarde had bewogen om haar in de regering te krijgen. In de Open VLD kan dat allemaal.
Somers verzet zich met hand en tand tegen een tripartite? Op hetzelfde moment loopt Verhofstadt het vuur uit zijn sloffen om een tripartite te vormen. Somers verzet zich tegen een noodregering onder leiding van Verhofstadt? Op hetzelfde moment dat hij het op een persconferentie rondbazuint, zit Verhofstadt bij de koning om de leiding van een noodregering op zich te nemen.
Somers schrijft zwart op wit in een boek dat hij zijn zesjarig mandaat als burgemeester zal uitdoen? Dezelfde week dat het boek uitkomt, geeft hij zijn ontslag als burgemeester. Somers zegt op vrijdag dat hij in geen geval in Antwerpen de Kamerlijst van de Open VLD zal trekken omdat hij in Brussel niets kan doen voor Mechelen? Op maandag wordt hij lijsttrekker omdat hij in Brussel véél kan doen voor Mechelen.
Zeg nu eens eerlijk: kent u een nóg grotere dwaas?

En even verder over kippenkunstenaar Koen Vanmechelen, waar ik het ook niet op begrepen heb:

"Die vent is zot, en dat kan moeilijk anders als je Vanmechelen heet en Bart Somers dus je burgemeester is. Wij kennen er velen die hun naam zouden veranderen in Vanleuven."

Ik geniet er elke week opnieuw van. In het archief op de site van Knack kan je alle afleveringen terugvinden. Ik vind dat de Bladspiegels eigenlijk gebundeld zouden moeten worden uitgegeven. Op zijn minst verdienen de Bladspiegels een aparte website.

:: het fatsoen voorbij

Ik heb het werkelijk gehad met de berichtgeving over de gezondheidstoestand van Yves Leterme. De mens is ziek, laat hem in alle rust genezen. Ik heb echt geen nood aan allerlei weetjes en details over de vice-premier zijn ingewanden. Echt niet.

De Standaard, die van zichzelf nochtans vindt dat ze kwaliteitsjournalistiek brengt, bestaat het erin om vandaag zelfs uit pakken met een vendiagram, waarin haarfijn uitgelegd wordt hoe de vork precies aan de steel zit. Ik sloeg de krant open en dacht eerst beland te zijn bij een artikel over ruimtelijke ordening. Maar het bleek dus te gaan over de binnenkant van Leterme.

Ik weet er intussen meer over dan mij lief is. Ik hoef dat ook allemaal niet te weten. Ik ben een fervent aanhanger van het medisch geheim. In de eerste plaats wanneer het over mezelf gaat, en steeds meer wanneer het over iemand anders gaat.

Ik zou het van de journalisten meer appreciëren, mochten ze hun tijd en pagina's eerder spenderen aan het genre artikels dat ik naast de bewuste afbeelding vind.

:: meer of alleen Vlaanderen

Gisterenochtend mocht Tsjeven-orakel Eyskens (herinner u dat de man op 11 september 2001 de derde wereldoorlog voorspelde) nog eens opdraven in De Ochtend van Radio 1. Het ging uiteraard over de reeks over de formatiepogingen die dezer dagen in De Standaard verschijnt. Hij werd geïnterviewd door het kruim van de vaderlands(lievend)e journalistiek: Kathleen Cools. U begrijpt dat mijn ochtend al niet meer stuk kon.

Na een beetje gepalaver over hoe schandalig het wel was dat gelekt werd uit de gesprekken met de koning en de kritsiche bedenking dat de invloed van het koningshuis wel heel erg klein aan het worden is, dacht Kathleentje de schuldige te hebben gevonden: N-VA, de kartelpartner van CD&V.

Niet alleen beschuldigde het journalistieke wonder de partij ervan erg graag lekken te organiseren (waar zij al journaliste wel van leeft, maar kom), maar ook vond ze dit de ideale gelegenheid om nog maar eens een aanval in te zetten op de N-VA. "Wat doet een partij die het einde van België wil op een onderhandeling over een Belgische regering", liet ze zich ontvallen. Eyskens, net als Van Rompuy een exponent van de oude 'staatsdragende' CVP, ging daarin mee en zei dat zelf ook niet te begrijpen.

Wel, mevrouw Cools en mijnheer Eyskens, de N-VA neemt deel aan deze onderhandelingen om de staat te hervormen. Ik weet niet hoe zij het zien, maar naar mijn bescheiden mening kan je iets enkel hervormen door er zelf deel van uit te maken. Een onafhankelijk Vlaanderen loopt over meer Vlaanderen. Stapsgewijs.

Of zijn we een nieuw cordon aan het leggen: Vlaams Belang, N-VA en LDD mogen niet meer deelnemen aan federale onderhandelingen, omdat zij een onafhankelijk Vlaanderen willen. België blijft voorlopig bestaan bij de gratie van dergelijke onzin. En nog heeft Kathleentje het niet begrepen...

:: tweede bloempje voor Imbo

Het federale Planbureau heeft becijferd dat de Waalse economische inhaalbeweging weg is. De afgelopen jaren was de economische groei in het zuiden groter dan in het noorden, maar de komende jaren zal deze evolutie zich niet doorzetten.

Een interessant onderwerp, zo oordeelde de redactie van het Radio1-programma De Ochtend en prompt wilde ze daar de mening van de Waalse minister-president Demotte (PS) eens over horen. Die was niet bereikbaar wegens ministerraad, dus nam zijn woordvoerster Sarah Vandecruys de honeurs waar.

Na het voor de hand liggende antwoord over het Waalse Marshall-plan, ging het ook over de komende besprekingen over de staatshervorming. Lisbeth Imbo wilde weten of de PS een splitsing van het werkgelegenheidsbeleid ook een goed idee vond, zodat de deelstaten elk hun eigen beleid kunnen voeren. Vandecruys vond dat niet nodig, omdat naar haar mening nu al voldoende mogelijkheden bestaan om het beleid op de noden af te stellen.

Tot daar had de woordvoerster zich aardig uit de slag geholpen, tot Imbo haar voor de voeten wierp dat hun verzet misschien iets te maken had met het eventuele wegvallen van de federale paraplu en zelf verantwoordelijkheid nemen. Plots weerklonk aan de andere kant van de lijn een hapering en kwam de arme Vandecruys niet verder meer dan 'we gaan daar geen standpunt over innemen nog voor de besprekingen in de Octopusgroep begonnen zijn'.

Vlaams-nationalisten (en ik reken mezelf daar ook toe) hebben er het handje van weg om journalisten Belgicistische of linkse reflexen te verwijten. Het is nu de tweede keer dat ik merk dat Lisbeth Imbo net wél die ene ambetante vraag stelt.

Gefeliciteerd, Lisbeth.