:: sois Belge et tais-toi!

Eerst dacht ik het gewoon te laten bij dat ene zinnetje in mijn vorige berichtje, maar na het zien van de uitzending van Ter Zake van gisteren, kan ik me toch niet inhouden. Het duidingsprogramma ging even dieper in op de verkiezing van onze nieuwe Nederlandsonkundige Miss Belgique.

Blijkbaar stoorde het haar toch niet zo erg dat ze als Miss Belgique enkel de taal van Molière machtig was. Ze vindt het Engels toch veel belangrijker. "Want," zo stelde ze, "als je naar het buitenland gaat, dan hoor je nergens Nederlands spreken. Frans en Engels wel."
Prachtig is dat. Alizée Poulicek, om Miss Belgique dan toch maar eens bij naam te noemen, gaat het komende jaar enkel naar het buitenland. Vlaanderen laat ze links liggen. Dat mag van mij.

Ook de organisatie van de verkiezing vindt het geen enkel probleem dat de nieuwe Miss Belgique geen Nederlands spreekt. Volgens Darline Devos is het belangrijkste criterium bij de verkiezing schoonheid. Klopt volledig, ware het niet dat al die verkiezingen zich de afgelopen jaren alle moeite proberen te getroosten om van het imago van pure vleeskeuring af te raken. Terug naar af, dus.

Nog een leuk shot uit de uitzending van gisteren: Miss Belgique zit (onder begeleiding van de woordvoeder van VT4, die wél Nederlands spreekt) in de Vlaamse kranten te bladeren. Eén van de kranten citeert Miss Belgique en kopt groot: "Geef mij een kans". Miss Belgique leest de kop en vraagt dan aan de VT4-woordvoerder: "Kans? C'est quoi?"

"Iets wat je net de nek omgedraaid hebt," dacht ik toen.

:: oh ironie

Afgelopen weekend hadden enkele vakbonden opgeroepen tot een betoging tegen de dalende koopkracht en de stijgende levensduurte. Die zou zaterdag in Brussel plaatsvinden. Op hetzelfde moment staakte een deel van het spoorpersoneel ten gevolge van de nieuwe dienstroosters. Gevolg: een deel van de vakbondsaanhang geraakt niet (tijdig) in Brussel voor de nationale actie.

Ik moet zeggen dat er een glimlachje op mijn gezicht verscheen toen ik dat bericht vernam. Is het niet ironisch dat de ene vakbondsactie ondermijnd wordt door de andere? Dat 'gemeenschappelijke vakbondsfront' bevat blijkbaar enorme gaten.

Een beetje zoals dat Franstalige front tegen de staatshervorming. Dat blijkt ook een ware gatenkaas te zijn. En Verhofstadt is intussen bezig met de vorming van een interim-regering (de zoveelste nieuwe politieke term sinds 10 juni), samengesteld uit verschillende kleuren aan beide kanten van de taalgrens.

Een formalisering van de verschillende politieke visies in de beide deelstaten. Ik ben eens benieuwd hoe nu oppositie gevoerd zal worden: links-Vlaanderen tegen links-Wallonië?
Dit land bestaat hoe langer, hoe minder. Ik had nooit gedacht dat Verhofstadt nog iets zou betekenen in de vorming van een Vlaamse staat. Maar kijk, de wonderen zijn de wereld niet uit.

En als zelfs Miss Belgique nu ook nog een handje wil helpen...

:: daar zijn ze weer...

Gisteren hebben de initiatiefnemers van 'Red de Solidariteit' hun 100.000 handtekeningen overhandigd aan toekomstig ex-premier Verhofstadt. Ik heb het op deze blog al een keer gehad over het bedriegelijke karakter van dat initiatief. Nu wordt deze kritiek haast nooit door onze Vlaamse media naar voor gebracht. Althans, tot voor kort was dat zo.

Gisterenochtend, in het Radio 1-programma "De Ochtend", zei Lisbeth Imbo aan de woordvoerder van de initiatiefnemers dat er een duidelijk verschil is tussen het opgeven van de solidariteit (titel van de actie) en de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd (inhoud van de actie). De woordvoerder kwam niet verder dan het herhalen van de vraag, maar dan in bevestigende woorden.

Mocht mijn computertechnische kennis zo ver reiken, ik zou hier het geluidsfragment in kwestie plaatsen. In elk geval wil ik langs deze weg Lisbeth Imbo feliciteren met haar kritische houding. Voor de eerste keer in alle berichtgeving over 'Red de solidariteit' hoorde ik een kritische stem. Een lichtpuntje...

:: Judith en Holofernes (1599)

Dit bloederige tafereel, van de hand van de Italiaanse meester Michelangelo Merisi da Caravaggio (1571-1610), beeldt het Bijbelse verhaal van Judith en Holofernes uit. Caravaggio was een leerling van de beroemde Titiaan en werd één van de meest invloedrijke klassieke schilders. Aan hem wordt het 'clair-obscuur' toegeschreven, een techniek waarvan later ondermeer Rembrandt veelvuldig gebruik zou maken.
Naast zijn onmiskenbaar immense talent is de historische figuur Caravaggio minstens even interessant. De man stond bekend als een agressieve vechtersbaas. Hij kwam vaak in aanraking met het gerecht en vluchtte zelfs uit Rome toen hij in 1606 na een meningsverschil betrokken raakte bij een moord.
In veel van zijn schilderijen zijn verwijzingen naar zijn wispelturige en destructieve karakter terug te vinden. Caravaggio schilderde aangrijpend realistisch en ging controverse niet uit de weg. Zo schilderde hij bijvoorbeeld ook een zieke Bacchus.