:: asymmetrie

Een asymmetrische staatshervorming. Even moeten nadenken toch. Op het eerste zicht moest ik de critici gelijk geven: het idee alleen al moet wel het resultaat zijn van een veel te korte nachtrust na stevig doorzakken bij een te veel aan geestesverruimende dranken. Een ijlende schizofreen zou wellicht nog zinniger dingen uitkramen.

Het vergt enige intellectuele soepelheid om open te staan voor het idee. Het is immers niet zo slecht. Voorbeelden in het buitenland bewijzen dat het mogelijk is: Spanje, Verenigd Koninkrijk, Italië...

De essentie is het volgende: de deelstaten bepalen zelf welke bevoegdheden zij zelf willen uitoefenen en welke bevoegdheden zij bij de fedreale overheid wensen achter te laten. Als je een bevoegdheid bij de federale overheid wil laten, dan betaal je aan de federale oevrheid een vergoeding voor die dienstverlening. Wil je ze zelf uitoefenen, dan sta je ook in voor de financiële gevolgen van de organisatie ervan.

In wezen is dat een prachtig systeem: je neemt je bevoegdheid pas over wanneer je vindt dat je daar klaar voor bent. Tot die tijd betaal je de andere overheid voor de dienstverlening. Catalonië organiseert bijvoorbeeld zelf zijn onderwijs en draagt daar de financiële gevolgen voor. Andere gebieden in Spanje doen dat niet en betalen aan de Spaanse federale overheid een vergoeding voor de organisatie van hun onderwijs.

Enige (en in de Belgische constellatie cruciale) voorwaarde is fiscale autonomie voor de deelstaten: elke deelstaat moet kunnen instaan voor de inning van zijn eigen belastingen en voor het bepalen van de hoogte ervan. Dan kan dit werken.

:: eerste overpeinzingen na 10 juni

Los van de pure mathematische vaststellingen na de verkiezingen is het misschien tijd om eens een aantal gedachten op een rijtje te zetten. Voor wat het waard is, natuurlijk. Het verleden heeft reeds bewezen dat deze blog er wel eens flagrant naast kan zitten...

1. Vlaanderen heeft beslist dat het meer Vlaanderen wil. Partijen die in hun campagne duidelijk een Vlaams profiel aannamen zijn daarvoor beloond in het stemhokje. CD&V/N-VA zei onomwonden dat ze voor een stevige staatshervorming gaat en kreeg daar prompt een beloning voor. Voor Lijst Dedecker kan je hetzelfde stellen, hoewel daar wel nog ontevreden VLD'ers en sp.a'ers (Mimount Bousakla!) meespelen. Vlaams Belang wint een paar procentjes, maar moet wel een zetel afstaan. Niet écht een overwinning, niet écht een verlies ook.

2. VLD blaast warm een koud. De partij verliest zwaar, maar claimt een soort overwinning door hun uitslag te koppelen aan die van de MR. En plots horen we reuzekleuter Bart Somers nu vertellen dat ze wel degelijk stappen in de staathervorming willen nemen. Over een versterking van de federatie en een recuperatie van bevoegdheden door het Belgisch niveau horen we de man niets meer zeggen. Wil hij gewoon meeregeren en maakt zijn inhoudelijke campagne niets meer uit? Time will tell...



3. Wat is dat toch met sp.a? Zij liggen duidelijk in de hoek waar de klappen vallen. 'Te vergroeid met de macht', zeggen de enen. 'Niet geluisterd naar de basis', zeggen de anderen. En dan dat briefje van Freya Vandenbossche... Ik heb daar maar één vraag bij: in het briefje stelt miss Vandenbossche dat ze misschien inhoudelijk niet opgewassen is tegen de taak van oppositieleider. Maar inhoudelijk is ze wél opgewassen (geweest) tegen de taak van begrotingsminister én vice-premier (die evengoed alle bevoegdheden moet volgen)? Of moeten we dit begrijpen als: ik kan mijn kabinetchefs niet meenemen en zal dus ook niet meer weten wat ik moet vertellen. Barstjes in de 'toffe' sp.a-sfeer? Barstjes in haar 'mooi-en-immens-verstandig' imago?
En wat gaat er met Spirit gebeuren? In welke mate dulden de sp.a-basismilitanten hen nog mandaten. In tegenstelling tot de N-VA-kandidaten slaagden de Spiritisten er niet in om goede persoonlijke scores te halen. Dat kan niet zonder gevolgen blijven. Opnieuw: time will tell...

:: rapport Aalsterse kandidaten

Alles is geteld. Tijd dus om eens te kijken wat de scores van de Aalsterse kandidaten zijn. Op de kamerlijst stonden 8 kandidaten uit Aalst. 3 van hen zijn rechtstreeks verkozen: Sarah Smeyers (N-VA), Ilse Uyttersprot (CD&V) en Martine De Maght (LDD). Sarah Smeyers haalt van alle kandidaten het meeste voorkeurstemmen (21.015). Na haar volgt de Aalsterse burgemeester met 19.864 stemmen, waarna De Maght komt met 7.832 gekleurde bolletjes.

Ex-parlementslid Dylan Casaer (SP.A) krijgt voor zijn parlementswerk de bedroevende return van iets meer dan 6.500 voorkeurstemmen. Hij keert dan ook zeker niet terug in het parlement.

Voorkeurstemmen Kamer:
1. Sarah Smeyers (CD&V/N-VA) ---------- 21.015
2. Ilse Uyttersprot (CD&V/N-VA) --------- 19.864
3. Martine De Maght (Lijst-Dedecker) --- 7.832
4. Els Keytsman (Groen!) ------------------ 7.791
5. Dylan Casaer (sp.a/Spirit) -------------- 6.561
6. Mia De Brouwer (Vl Belang) ------------- 6.508
7. Johan Van Nieuwenhoven (Vl Belang) -- 6.311
8. Sam Van de Putte (sp.a/Spirit) --------- 4.735

Voor de senaat liggen de cijfers iet of wat anders. De kieskring is uiteraard veel groter. Geen van de Aalsterse kandidaten raakt rechtstreeks verkozen.

Voorkeurstemmen Senaat:
1. Nele Jansegers (Vl belang) -------------- 34.480
2. Karim Van Overmeire (Vl Belang) ------- 31.982
3. Luc Willems (Open VLD) ----------------- 24.564
4. Livia Van Eeckhaut (sp.a/Spirit) ------- 15.992
5. Joke Van de Putte (Groen!) ------------- 12.391

De paarse nederlaag en de overwinning van het Vlaams kartel laat zich in Aalst dus duidelijk voelen. Op weg naar meer Vlaanderen!

:: zelfs Siegfried Bracke wil meer Vlaanderen

Als ik nu één journalist zou moeten opnoemen die België een zeer warm hart toedraagt, dan had ik Siegfried Bracke gezegd. De loge-man leek mij steeds iemand te zijn die elke roep om meer Vlaamse bevoegdheden maar een detail vond.
Maar kijk. Op zijn blog zegt Bracke in niet mis te verstane woorden dat ook hij veel voordelen ziet in meer Vlaamse autonomie. Hij zegt zelfs letterlijk dat hij in de feiten eigenlijk een separatist is.

"(...) Om dus maar te zeggen dat staatshervorming wél een discussiepunt is. Want hervormen in deze is de scheiding voorbereiden. Erg? Vind ik niet, nee. Ook ik ben feitelijk separatist, en, zoals allicht bekend, orangist. Maar ik vind wel dat we een beetje treffelijk uiteen moeten, met manieren. (...)"

Bravo, Siegfried! Nog iemand die tot inzicht is gekomen! In zijn stukje staat nog iets waar ik het volmondig mee eens ben en dat maar niet genoeg gezegd kan worden: Vlaams Belang is de beste garantie dat België er nog lange tijd zal zijn. Hen interesseert de Vlaamse staat dan ook helemaal niet.

"(...) Er is één element dat België wél samenhoudt: Het Vlaams Belang. Omdat niemand met die partij geassocieerd wil worden, is Vlaamse onafhankelijkheid nog een eind verwijderd. Vreemd hoe het Vlaams Belang zelf de grootste hinderpaal is om de eigen doelstelling te realiseren. Het cordon sanitaire als levensader voor de Belgische staat. (...)"

Een staatshervorming zal nooit de verdienste van het Vlaams Belang zijn. Integendeel. Het Vlaams Belang is verantwoordelijk voor de (onterechte) smet die hangt rond de Vlaamse Leeuw en elk streven naar meer Vlaamse bevoegdheden.

De heren en dames zijn bedankt. Ik verkies democratische Vlaams-nationalisten. Sarah Smeyers is er zo eentje. En als nu zelfs Siegfried Bracke vindt dat zij gelijk hebben, moet er écht wel iets van aan zijn, toch?